Monday, February 27, 2012

कविश्रेष्ठ कुसुमाग्रज

आज कविश्रेष्ठ कुसुमाग्रज यांच्या जन्मशताब्दीनिमित्त त्यांच्या काही निवडक कविता...
’जागतिक मराठी दिनाच्या’ हार्दीक शुभेच्छा...

१) कौतुक म्हणजे
फुलमाळांची रास मनोहर,
त्याच फुलांची दुसर्‍या दिवशी
कचरा कुंडीत पडणारी भर

२) वडिलधार्‍या या पायांना
शतादिकांचे हात स्पर्शती,
खंत एक की, उरला नाही
हात एकही खांद्यावरती

३) आकशपण हटता हटत नाही
मातीपण मिटता मिटत नाही
आकाश - मातीच्या या संघर्षात
माझ्या जखमांचं देणं
फिटता फिटत नाही

४) गेलिस ठेवून मस्तक जेव्हा
अगतिक माझ्या पायावरति,
ह्या पायांना अदम्य इच्छा
ओठ व्हायची झाली होती

५) भॆट जाहली पहिली तेव्हा
सांज पेटली होती,
रिमझिम वर्षेतूनि लालसा
लाल दाटली होती

काळ लोटला आज भेटता
नदी आटली होती,
ओठांवरती उपचारांची
सभा थाटली होती...

-कुसुमाग्रज

Sunday, February 19, 2012

भेंडी...


ती जगत गेली तेव्हातिने कुरतडून काढला आरशामागचा पारा...
आता ती हवं तसं जग बघते
फारशी गोंधळून न जाता!

तिने ठरवले होते
कागदी होड्या डबक्यात सोडणार नाही म्हणून...
होड्या राहिल्याही असत्या कदाचित पण,
उद्या एखाद्या उपाशी कुत्र्याने 
डबक्यातून तहान भागवली असती तर?

तिला वेडही नव्हते...सागरगोट्यांचे...
सागरगोट्यांची तिची असलेली एकमेव आठवण म्हणजे
भिंतीवर घासून चटका देण्याची!

तिने संभोगरेषांना कधी कागदावर उतरवले नाही
घर आवरताना कचरा म्हणून
फेकलं जाण्याची भीती असावी!

अचानक,
तिच्यातली एक पेशी बंड करून उठली,
आणि तिने बघता बघता व्यापलं
यकृत, काळीज, जठर आणि आतडी...
आता,
मेंदूच्या कुठल्याही धाग्यादोर्‍यांनी बांधता न आलेली ती पेशी,
’ती’ मन म्हणून मिरवते!
त्या मनाच्या गाभार्‍यातून आता
नित्य ऐकू येत असतात ती गात असलेली सुफ़ी गीते...
.
.
.
आणि माझ्यावर ’भेंडी’ चढत जाते!

-प्रथमेश किशोर पाठक

लपंडाव

रस्त्याने जाताना पायात तंगडं घालून पाडणे
हा तर आठवणींचा आवडता खेळ...
आठवणींना लपंडावही प्रीय आहे!
कट्टा, पार, कोपर्‍यावरचं साडीचं दुकान आणि माझी खोली...
भले ह्या जागा माझ्यासाठी लपण्याच्या बंदिस्त कोठड्या असतील
जिथे काळोखही दबकत दबकत शिरतो
पण
आठवणी तिथेही मला शोधून काढतात...मी मैदानात लपल्यासरखा!

मी सोनचाफ्यापाशी लपतो,
हा विचार करून की
एकदा ’त्याच्या’ सवलीत ’तिच्या’ केसात माळला होता ’तो’
आणि त्याच खुशीत 
तो शिशिरातही मोहोरलेला असतो आजकल...
त्याच हिरव्या झाडात, 
एखाद्या पिवळ्याजर्द चाफ्याच्या मागे लपेन
आनि आठवणींना ’धप्पा’ देईन...
पण त्या तिथेही मला हुडकून काढतात...’भॉक्क’ करतात...
माझा आणि आठवणींचा लपंडाव खूप दिवसांपासून चालूये...
आता मलाही मजा येऊ लागलिये ह्या खेळात!
फक्त 
भीती इतकीच वाटते,
आठवणींने मला पूर्ण शोधल्यावर जर
उद्या माझ्यावर राज्य आलं तर?

-प्रथमेश किशोर पाठक