मार्ग

चालतो मी सारखा हा चालण्याला अंत नाही
चाललो कोठे? कशाला?,ही ही आता खंत नाही

एकदा पूर्वी मलाही वेड होते शोधण्याचे
वेदनेवाचून काही लाभ झाला त्यात नाही

जाणत्या थोराकडेही खूप केली चौकशी मी
शब्द ज्याला तून कळले अज्ञतेला पार नाही

योजनेचा या नकाशा ज्या ठिकाणी ठेवलेला
खंदकाने वेढलेल्या त्या स्थळाला दार नाही

ना कळावे हीच इच्छा जो कुणी आहे तयाची
शोधता त्याच्या कृपेचा शोधका आधार नाही

मी म्हणोनी सोडला तो नाद आता मंझिलाचा
चालण्याचे श्रेय आहे अन्य धर्माचार नाही

-कुसुमाग्रज

स्मृतिगीत

(या कवितेला उत्तर-रामचरित्राची पार्श्वभुमी आहे)

आठवतो का सांग सखे तो काळ विवाहाचा
बाळपणाचा मुक्तपणाचा निर्मळ भावाचा

संसाराचे चित्र चिमुकले चिमुकलेच जीव
फुलले नव्हते हृदयांचे ते राजस राजीव

पहात होते तात तदा त्या लीला बाळांच्या
जणू आठवती त्यासही लीळा त्याच सुकाळाच्या

जपती पदोपदी प्रसन्न हृदया पुण्यमया माता
गेले ते दिन सीते यापरि हा बघता बघता

बालपणाचे प्रसंग जणु ते फिरती घडती आज फिरुनी
चित्रपटा या अश्रुजलाने चल टाकू धुवुनी

ती सीता तू तोच राम मी त्याच आज माता
परि जे गेले ते दिन आता येतिल का हाता

कशास आशा आता नसती झाले ते गेले
सुकले फुल न वास देत जरी अश्रुंनी भिजले

-गोविंदाग्रज