A poem by Fazal Tabish describing communalism and fundamentalism in just 47 words!

नहीं चुनी मैंने ये ज़मीन जो वतन ठहरी

नहीं चुना मैंने वो घर जो खानदान बना
नहीं चुना मैंने वो मज़हब जो मुझे बख्शा गया
नहीं चुनी मैंने वो जुबां जिसमें माँ ने बोलना सिखाया
और अब मैं इन सब के लिए तैयार हूँ
मारने मरने पर
फज़ल ताबिश

काळोखाचं पाणी

थोडं कवितेविषयी...

हे एक पहाटगाणं आहे! ही कविता आम्हाला आवडण्याचं महत्वाचं कारण आहे ह्या कवितेतील रूपकं...

काळोखाचं पाणी

काळोखाचं पाणी पाणी, काळोखाचं पाणी

ढगामधे पोहतीया चांदव्याची राणी

सूर्याला बांधून केले तेजाचे धरण

किरणांचा कालवा हा वाहे नभातून

शेतामधे धावे आता ऊन अनवाणी...

बुब्बुळात हलतीये सावळी नजर

पापण्यांच्या पदराला केसांची ही जर

गालावर उगवली शुक्राची चांदणी...

शिट्टी वाजवीत फिरे आभाळात वारा

मुठी मुठी उधळतो चांदण्यांच्या गारा

हिरव्या हिरव्या पानावर दवाची मुरणी...

काळोख केशर झाले क्षितीज पिवळे

भुर्‍या भुर्‍या भुईवर सुगंधांचे तळे

पाण्यावर पसरली निळी निळी गाणी...

-किशोर पाठक.

भीती मेंदूत आरपार

थोडं कवितेविषयी...

आतंकवाद अथवा हिंस्त्रता किती नकळत आपल्या आजुबाजूला वावरत असते ह्याविषयीची ’तूर्तास’ ह्या कवितासंग्रहातील एक मन सुन्न करणारी कविता...

भीती मेंदूत आरपार

आता फारशी जत्रा भरत नाही,

भरलीच तरी

मुलं पुंग्या विकत घेत नाहीत,

घेतात प्रकाशमान होताना धडाडणारी बंदूक

मुलं कुठं खेळतात खेळपाणी

खेळतात युद्ध युद्ध

बैठकीतल्या उशांचा बांध रचून

पोरांनी एकदा

माझ्यावरच राखली स्टेनगन,

गोळीला घाबरलो नाही

पण चिमुकल्या डोळ्यात

हिंस्त्रतेचा आविर्भाव पाहून,

हातातली खोटी बंदूक

कधीही खरी होण्याची भीती

मेंदूत आरपार घुसत गेली.

-दासू वैद्य