सुटलो एकदाचा...

सुटलो एकदाचा...


दिवेलागणीची वेळ होती, शांततेचे साम्राज्य होते
पारावरचे बाकडे आज
एकटेच बसले होते...


एरवी दिसायची तिथे... दोन चार पांढरी डोकी
पण आज कुणाच ठाऊक 
तिथे कोणीच दिसत न्हवते 


त्या समोरच्या घरतील कंदिल आज अबोल होता
किर-किर करणा‍र्‍या खुर्चीचा आवाज
निपचित पडला होता.


आचानक एका आक्रोशाने त्या घरात प्रवेश केला
प्रकाशही कळोखामागे जाऊन लपला


मी पुन्हा तसाच पारापाशी आलो.
फांदीवरुन एक सुकलेले पान
माझ्या पायापाशी येऊन पडले, 
आणि म्हटले,
"सुटलो एकदाचा..."


-ऋतू