गंज

गंज

दिवसभराच्या कामातून

काळ्याठिक्कर पडलेल्या

काळजाला घेऊन,

पाण्याचा हात फिरवल्याने

उगीच शुचिर्भूत झाल्याच्या भासाने

झळाळणारे थोबाड घेऊन

तो घरी जायला निघाला की

रूळाकडे बघून कुत्सित हसायचा...

आज रूळाला म्हणाला...

’मर साल्या असाच...

वर्षानूवर्ष सगळ्यांचं ओझं

खांद्यावर घेऊन फिरतो, म्हणून असा सपाट झालाय!’

आज रूळानेही मौन सोडलं,

म्हणाला,

’दोघात फारसा फरक नाही,

माझ्यावर चढलेला गंज दिसतो, फक्त इतकचं!’

-प्रथमेश किशोर पाठक