रुणझुणत राहिलो, किणकिणत राहिलो
जन्मभर मी तुला ये म्हणत राहिलो
सांत्वनांना तरी ह्र्दय होते कुठे?
रोज माझेच मी मन चिणत राहिलोजन्मभर मी तुला ये म्हणत राहिलो
सांत्वनांना तरी ह्र्दय होते कुठे?
ऐकणारे तिथे दगड होते जरी
मीच वेड्यापरी गुणगुणत राहिलो
शेवटी राहिले घर सुनेच्या सुने
उंबर्यावरच मी तणतणत राहिलो
ऐनवेळी उभे गाव झाले मुके;
मीच रस्त्यावरी खणखणत राहिलो
विझत होते जरी दीप भवतालचे,
आतल्या आत मी मिणमिणत राहिलो
दूर गेल्या पुन्हा जवळच्या सावल्या
मी जसाच्या तसा रणरणत राहिलो
मज न ताराच तो गवसला नेमका...
अंबरावर मी वणवणत राहिलो
-सुरेश भट
No comments:
Post a Comment