नशा

(Break-up झाल्यावर एक प्रियकर आपल्या प्रेयसीला विसरण्यासाठी नशेचा आधार घेतो पण ते प्रेम त्याला तिच्या धुंदीतून बाहेर पडू देत नाही. आभिजीत विठ्ठल शिंदे या कवीने विनोदी अंगाने मांडलेला हा एक ’नशेच्या मार्गावरील विरहप्रवास’...)


तुला विसरण्यासाठी मी खरच खूप प्रयत्न करतोय
नशेच्या ह्या खड्ड्यामधे माझ्या स्व:तालच पुरतोय

म्हणे दारूत विसरतात सारं म्हणून दारु प्यायली होती
पण घशापर्यंत ढोसूनही मला शेवटी तुझीच आठवण आली होती
आता एका प्याल्याने विसरत नाही म्हणून मी दुसरा प्याला भरतोय

सिगारेटच्या धुरात धुसर होतील आठवणी म्हणून सिगारेट शिलगावली होती
पण तिथेही प्रत्येक झुरक्याच्या धुरान तुझीच छबी बनवली होती
आता ती छबी तोडण्यासाठी मी अजुन एक झुरका ओढतोय

गुटखा, चरस, गांजा असं सारं काही झालं होतं
तू काही दूर गेलिच नाहीस पण मरण मात्र आलं होतं
आता मरणाची वाट बघत बघत मी सारं काही बाजूला सारतोय

कोणीतरी म्हणायचं माणूस गेल्यावरती सोबत काही नेणार नाही
आता नाही नशा करावा लागणार कारण मेल्यावर तुझीही आठवण येणार नाही
ह्या आनंदात मी अजून एक बाटली फोडून दुसरी सिगारेट शिलगावतोय

-अभिजीत विठ्ठ्ल शिंदे