छंद

जोपासला मी छंद ऐसा शून्य ज्याचे मोल रे
जे गुंतवी हास्यात पैसे, ते न जाती फोल रे

का चालती रस्त्यावरी ही माणसे रे लाघवी?

सांगीS स्टेथसस्कोप सारी ती शरीरे झोल रे

जो चौकटी बाहेरही शोधीत आहे कोपरा
तो जाणतो केव्हातरी; ही दुष्टचक्री गोल रे

काळे धुराडे पाहुनी आभाळ झाले बावरे
ते हुंगले तेव्हा कळे की, त्यात नाही ओल रे

रे सागरा ओढून घे, आता किनारे ते तुझे
होते ठसे जे तव किनारी तेच झाले खोल रे
-प्रथमेश किशोर पाठक